Wspomnienia taty cz.7

Wspomnienia  taty  cz. 7

                                             ZA  OCEANEM  ( II )

W okolicach Waszyngtonu Marcie najbardziej podobał się Park Narodowy „Great Falls” (częściowo w Virginii i częściowo w Maryland), gdzie rzeka Potomak przełamuje się przez skaliste wzgórza tworząc wspaniałe bystrzyny i wodospady. Mnóstwo zieleni, ciekawe gatunki drzew, dużo ptaków i czyste powietrze. Byliśmy tam kilka razy. Szlaki nie były specjalnie trudne  - za to widoki wspaniałe. Bardzo lubiła  chodzić po tych szlakach i oczywiście  -   schodzić z nich, co w Stanach grozi wysokim mandatem.

Ale udawało nam się tego uniknąć, chociaż  spotykaliśmy po drodze strażników Parku. Raz tylko musieliśmy się schować, schodząc po skałkach w dół do samej wody i o mało co wtedy nie wpadłem. Było fajnie. Tylko czasu nam ciągle brakowało.

to nie ty

Śniłaś mi się i to nie Ty
to nie Ty umarłaś
to Jakaś Inna
rozmawialiśmy o tym
i potwierdziłaś że to nie Ty
I byłas na obcasach
I noga ci umknęła na scieżce
I wyżej nie pamiętam tylko kostka
I noga w obcasowym bucie
bo sprawdzałem czy nic
Na szczęście wszystko było ok
było słonecznie i dobrze
ranek był rozczarowaniem
które to prawda?
olewam prawdę obiektywną
lepiej żebyś to nie Ty

Wspomnienia taty cz.6

Wspomnienia  taty cz. 6

Na przełomie lat 80-tych i 90-tych powoli  przestawała być „Myszką”. Podlotek zmieniał się w piękną dziewczynę. Teraz już była „Martą” żeby za parę lat zostać  : „Dużą Martą”.

mięsno fizyczne

nie wiem jak to opowiedzieć ale ciągle mnie dziwi jak bardzo cielesne jest to opuszczenie- wcześniej nie miałem pojęcia a teraz to wiem że wytłumaczyć się tego nie da.
Bo to nie jest rzecz którą da się rozumowo skąsać.

To się zdecydowanie bardziej mieści w trzewiach niż w głowie
I to poczucie winy- że miałem cię bronić i dałem cię skrzywdzić
Zrób coś bo już nie daję rady
najlepiej to wróć do mnie po prostu Ukochana MOja Najsłodsza kruszynko błagam wróć!!! ile czasu mam całować urnę? to idiotyczne

kiedy już nie wytrzymuję

a czasem nie wytrzymuję
i.... nic
nie wytrzymuję i jest tak źle że nie może trwać
a tu nic
boli tak bardzo że się powinno złamać wszystko rozedrzeć
i nic się nie łamie
i ciągle jest nic
i ciagle Ciebie nie ma
i ciągle widzę Twoje bielejące usta
i potem już nic

padaj i ... nie wstaję

ukochana moja jedyna i najcudowniejsza

wystarczy że podejdę do Twojego komputera i wpadam w czarną dziurę.

taka bezdenna rozpacz to mi się nawet nie śniła

bezdenna to nawet się odbic czy zatrzymac nie ma jak

staram się o Tobie nie pamiętać

ale pamiętam

i śnisz mi się i we śnie już wiem że nie zyjesz

i budzę się i ciągle nie zyjesz

co to kurwa ma być?

koszmar się powinien rano kończyć

a ściga mnie całe dnie

i jestem sam i nie mam z kim

nic nie mam z kim

kimś dla mnie  byłaś tylko Ty

reszta to wełna i scenografia

jedno co mam to żal

do siebie i do wszystkich

że przeszkadzali i że przeszkodzili

I mnie to pali a oni są za głupi żeby cierpieć

a przecież wełna powinna się palic nie?

Żegnaj

nie pisałem bo miałem dużego doła.Ciągle się waham zresztą nad krawędzią. chyba muszę Ci chwilowo dać spokój. Niestety na razie nie mogę na spokojnie kontemplować Twojego braku. Każde Twoje zdjęcie, każde wspomnienie powoduje że płaczę godzinami. Potem kładę się do łóżka i nie mam siły się podnieść. Jest ciemno i beznadziejnie. To bezpieczne uczucie bo niczego dobrego się nie spodziewam i rozpacz nie rozczarowuje. Wiem  że ciągle tak jest i ciągle tak będzie. Może zacznę pisać wiersze? nie wiem  jeszcze ale na razie przestanę te listy. Mi nie pomagają a Ciebie i tak już nie ma.
Żegnaj

Wspomnienia taty cz. 5

SZKOŁA

Szkoła  -  to kolejny rozdział.  1-go września 1982 r.   Myszka poszła do I klasy Szkoły Podstawowej Nr 106 przy ul. Conrada na Chomiczówce.

Wspomnienia taty cz.4

Jak już pisałem - Myszka wcześnie zaczęła mówić. Początkowo siebie traktowała w 3-ej osobie, szczególnie w sprawach ważnych i oficjalnych : „Ona chce pić !” , „Weż Ją na rączki !”, „Ona myje buzię”. Pewnie wcześniej słuchała, gdy się o Niej mówiło nie wiedząc, że wszystko słyszy i rozumie i uznała, że „Ona” – to brzmi poważnie i oficjalnie. Tak więc była : „Myszka”, „Myszaczek”(Mama), „Mynia”(Tata) i „Ona” (wszyscy). Kuba ułożył nawet wierszyk: „Malutka Ona nie ma ogona”. Była dociekliwa i konsekwentna. „Rozbierała” zabawki żeby zobaczyć jak są zbudowane. W zabawie „zimno-ciepło” musiała za wszelką cenę znaleźć schowany przedmiot, nawet gdy był poza Jej zasięgiem. Tu znów przeskok w czasie . Sierpień 1989. Jestem z Nią na wczasach w Szklarskiej Porębie. Jest już dorastającą panną. Wycieczka do słynnego Zamku Czocha. W jednej z komnat przewodniczka proponuje znalezienie ukrytych drzwi. Nikt nie potrafi.

Trochę się boję ale....

Bo nie bardzo wiem jak bez Ciebie będzie.
Z Tobą się już skończyło.
 I co się teraz zaczęło? Bo jak się kończy to się coś  zaczyna choćbyśmy tego nie chcieli.
I jakie to wszystko co się już zaczęło bez Ciebie będzie?
Wszystko Ci zawdzięczam i pozostaję Twoim dłużnikiem. Mam nadzieję że dzięki Tobie stałem się też lepszy choć odrobinę tak jak Ty. Bo że szczęśliwy to aż nie ma sensu nikomu opowiadać- jak to zrozumieć skoro nie ma do czego porównać.
Już wiele lat temu mówiliśmy że w zasadzie jesteśmy jedną osobą. I teraz kiedy tylko jedną nie wiem jak nawigować. Przed smiercią byłem tym kogo kochałaś a Ty byłaś Moją Miszalską Najcudowniejszą i Najwspanialszą .

Twój ołtarzyk

 Dopiero dziś zebrałam się do wydrukowania zdjęć,i "zalaminowania" ich,tj oklejenia is taśmą samoprzylepną, bo laminarkę gdzieś ojciec zapodział,no a przy świeczkach to lepiej żeby sam papier nie fruwał. Robiłam go, nie wiem,ze trzy dni? niewiele po tym jak odeszłaś. Tata dodał do świeczek trochę wielbłądziego gówna,więc powinny trochę poprawiać humor.

I strasznie i smutno i co dalej

Dziadek przysłał to zdjęcie MałejM ostatnio

Próbuję niby patrzeć do przodu. Że ten smutek to nic nie da już teraz. I wyrzuty i żale, i złorzeczenia nawet też nic nie dadzą  Bo czego się nauczę? Że powinienem być dla Ciebie lepszym póki byłaś ze mną to chyba ciut za późno  już Cię ze mną nie ma i nie wrócisz już nigdy bo umarłaś? Albo że może jednak wrócisz bo żal Ci się mnie zrobi? Zawsze do tej pory udawało się przebłagać Cię nawet jak już  pokłóciliśmy się straszliwie i groziłaś że odejdziesz. Wiem że teraz się nie uda bo już nie ma kogo przebłagiwać i że powinienem dac spokój i moje łzy nic już dla Ciebie nie znaczą bo nic już dla Ciebie nie ma znaczenia.

bo dostaliśmy od Twojego Taty

 oczywiście w trakcie edukacji wmówiono Ci jak większości zresztą dzieci że "nie masz zdolności plastycznych" co swiadczy o debiliźmie nauczycieli i szkodliwości systemu oświaty w takim kształcie jaki odziedziczylismy po XIXwieku. I jak ze mną walczyłaś że nie że nie będziesz rysować bo nie umiesz i jak Ci tłumaczyłem że właśnie dlatego musisz bo inaczej się nie nauczysz. Co dziwne to po operacji było Ci łatwiej- chyba częściowo to dlatego że olałaś społeczeństwo a częściowo dlatego że ta nadmierna aktywność płaata czołowego która powodowała nerwice i zahamowania po prostu się zmniejszyła do poziomów prawienormalnych. pewnie byś się tych malunków wstydziła ale umarłaś i już nic nie powiesz więc umieszczam bo to też część Ciebie. A może kiedyś uda się zrobić bota który będzie taką właśnie Martą Pięcioletnią. Nie znałem Cię innej na szczęście. Bo razem nie musieliśmy udawać że jesteśmy dorośli tylko dalej byliśmy dziećmi. Co straszliwie wkurzało Kurdupla. Ale kto by się przejmował zdaniem Osoby Ważnej Niezwykle Mimo Wzrostu Siedzącego Psa ;-)

Wspomnienia taty cz3

A tu jeszcze znalazły się zdjęcia pierwszych kroczków Myszki w maju 1976:

i jesienią tego roku:

SMOCZEK,  SMOK  ALBO  „CIOK”  –    JAK GO NAZYWAŁA

Chodzić zaczęła bardzo wcześnie, mówić też   -  ale smoka ssała bardzo długo. Było to wygodne. Szczególnie w sytuacjach stresowych.  Smoczek działał błyskawicznie. Natychmiast uspokajała się. Ale najśmieszniejsze było to , że gdy Jej wypadł albo go wypluła   -  to potrafiła sama go odszukać i włożyć sobie do buzi. A jak nie mogła znaleźć  to wołała : „Ciok  cieś”  albo  „Ciok  daj”. Miała też ciekawy zwyczaj „porządkowania” łóżeczka poprzez wyrzucanie z niego  wszystkiego, co się dało :  zabawek , pieluch , kocyków,  poduszek  -  na podłogę.     A może chodziło tu o obserwację swobodnego spadania ciał………

ciągną Cię w świat- ciągle takie maile przychodzą do ciebie

Fez Sais

30 € w obie strony

No i my się ruszamy powoli bo zeby nie używac Cię do wytłumaczeń gnuśności własnej. Próbuję codzień zabronić sobie cofać się do tyłu i myśleć "a co by było..." bo nic nie zmienię przecież ale nie mogę i mnie dopada. w głupich momentach i się rozpłakuję. Dlatego jak cos mówię obcym to najwyżej tytułuję Cię Wspólniczką żeby nie rozmawiać o Tobie. Że wspólniczka umarła i tyle. Darek od Anety się odezwał już nie z Berlina i że im smutno jak usłyszeli. Strasznie ich lubiłaś to tylko tak Ci pisze żebys wiedziała że Cię brak. Wybieramy się z Córką do Mazarron. Jeszcze cała elektryka w aucie no i cholerne pianki na łóżko. Jeju jakie przebicia mają goście od pianek. Przyszła paralotnia duża z cholernie ciężką uprzężą. coś pokombinuję żeby sobie zbudować lekką uprząż do speedflyingu. Na siłe pcham się w przód bez chęci na razie tak przez rozzum i się zastanawiam czy jak kiedyś poczuję radość to bedzie dobrze i właśnie strasznie. Zaczynam rozumieć depresję. Bo to nie tylko że się nic nie chce ale też nie chcesz żeby się cokolwiek chciało. No ale teraz to za późno to też.Jak pomyślę że w momentach zjazdu Twojego bipolar tak właśnie miałaś jak ja teraz to Ci naprawdę współczuję. Zimno jest.

I w Puerto Mazarron też ledwie 13st.

Mamy taki plan z Córką żeby wziąć willę i naspraszać wszystkich możliwych znajomych. Chłopaki już się zgodzili a poza nimi no to wszystkich dokładnie. Dobry pomysł? Ze nawet na weekend.

Zniknęłaś jak anomalia i nie ma jak Cię wywołać

Anomalia w rozumieniu ścisłym czyli zjawisko o b.małym prawdopodobieństwie i sprzeczne z "prawami nauki". Jak bańka kolorowa na powierzchni kałuży.
Mówiłem Ci wiele razy że zanim Cię poznałem byłem pewien że w rzeczywistym świecie takich dziewczyn nie ma. I to nie był bullshit.
Kiedy miałem jakieś 16lat przestałem wierzyć że te wszystkie jakże przecudowne dziewczyny z książek w ogóle kiedykolwiek istniały. Raczej wyglądało na to że są tworem wyobraźni, że autor z braku laku i z palca buduje postać takiego Najlepszego Przyjaciela Z Cyckami i judzi nią biedne nieprzystosowane do życia mole książkowe.

Twój ulubiony zespół ale tego nie słyszałaś

Pamiętam jak rozmawialiśmy że jak coś jest wystarczająco ogólne to każdy wpisze w przerwy to co mu w duszy gra i wiersz albo piosenka będzie o nim. I że na tym polega sztuka żeby odwołać się do kotwic które każdy z nas ma już wewnątrz.
I rezonuje bo nie ma sprzeczności nic nie wygasza. Szkoda że Cię w końcu nie zmusiłem do przeczytania tego NLP.
Tak czy siak Twój ulubiony zepsuł ale piosenka moja jak najbardziej osobista. Wyszło jeszcze za Twojego panowaniabo 17grudnia ale i tak nie pozwoliłbym Ci tego słuchać. Bo nie służy zdrowieniu ciężko chorych to pewne. A może? A może czasem trzeba potrząsnąć?
I znowu beczę. I nie mogę przestać a jak przestaję to mi smutno że jestem w stanie przestać po tobie płakać i że to nie w porządku

Czemu się oddalasz?

To zdjęcie z 3miesiąca na teneryfie jak przyszedł sztorm a ja postanowiłem iść pływać i zbiegłaś na dół żeby w razie co debila ratować. Kto kiedy miał takiego przyjaciela? Na dodatek z najdłuższymi nogami na świecie? Ale też dlatego to zdjęcie bo mi się od dwóch dni nie ukazujesz we śnie i czuję jakbyś się ode mnie odwróciła. I tak właśnie jesteś odwrócona i z odległości.
Córka dokończyła Petersena i teraz chodzi i się wyważnia że ona nareszcie zrozumiała czemu żeśmy do siebie pasowali że disgust nadrozwinięty u obojga i takie tam. 19 lat - ja też w tym wieku myślałem że Freud wytłumaczył już wszystko i w zasadzie rozumiem świat.
Piszę bo mam jakieś gorsze dni- przestaję Cię widzieć i mi smutno. A jak już widzę to na smutno.Co chwila przyłażą złe wspomnienia z umierania i całej tej rzeźni po operacji jak zaczął się zjazd i już mi się w głowie miesza kiedy było jeszcze ok a kiedy już cię traciłem.

Zimno mi

Po prostu cały czas mi zimno....szaro i smutno,wszystko jest takie nudne,nie mogę Ci nawet pokazać już żadnych filmików z głupimi kotami .Ojciec się tylko ze mnie non stop śmieje że chodzę i podgrzewam sobie jasno niebieską butelkę po Cisowiance i się do niej non stop przytulam...To ta którą Ci podkładaliśmy pod stópki jak miałaś zimne (niestety miałaś problemy z krążeniem) Od paru dni jest mi wyjątkowo słabo,pałętam się po domu nie mogąc znaleźć sobie zajęcia, a nawet jak mam jakiś pomysł co robić,nie mogę się za to zabrać.

Często teraz gram w Minionki(minion rush) w które tak bardzo się zagrywałaś,to zresztą ja Ci je zainstalowałam,i którymi tak bardzo drażniłaś ojca,i przypomina mi się też jak założyłaś sobie konto Facebook-owe "Anna Kowalska" i profilowym zdjęciem kotka z podpisem po sisipańsku "nie idź sobie" i z tego konta podglądałaś i ściągałaś moje zdjęcia żeby mieć na swoim komputerze i rozsyłać rodzinie,bo ja byłam leniwa złośnica(pewnie dalej jestem) i mimo że prosiłaś to ja Ci tych zdjęć nie wysyłałam ani nie kopiowałam na pendrive'a,więc obeszłaś problem na swój sposób.

Ojciec strasznie ostatnio pracuje,chodzi zestresowany i cały czas na mnie fuka,i nawet nie ma mnie kto obronić(A TAK TO ZAWSZE BRONIŁAŚ MNIE TY) i non stop ściąga Ci z urny tą super słodką różową czapeczkę którą kupiliście chyba w Portugalii,albo już w Polsce zanim dojechałam na rowerze.

Wspomnienia taty cz2

A to jeszcze zdjęcia pierwszych kroczków zrobione  w maju 1976 (miała dopiero 6 i pół miesiąca !!!).   Wyrywała się do chodzenia.  Wołała :   „odzić  cieś  !”

Nie tylko mnie nawiedzasz

Śniłaś się ostatnio Andrzejowi.
Zdrowa zupełnie i w Chinach żeby było dziwniej. Więc może gdzieś tam jesteś. Podobno jeżeli rozkład prawdopodobieństwa jest normalny to każdy z nas ma 6 sobowtórów  żyjących z nim jednocześnie na ziemi. To byłoby zdziwko jakbym Cię spotkał a Ty byś mnie nie poznała.
Andrzej doradza żebyśmy pojechali z Córką do Chin.
Na pewno nie do Szanghaju bo tam wszędzie bym widział tylko że byłem tu z Tobą. Dziwne bo w Kantonie byliśmy dłużej ale może przez to że Szanghaj Ci się podobał no i przez to że mamy więcej zdjęć to tam akurat nie jestem w stanie. Too close to home too near to the bone choć zupełnie przeciez daleko ale rozumiesz? Wziąłem się dzisiaj za robotę i mnie wciągnęło. Cały dzień w łóżku przed komputerem. Aż Ci czapeczka z urny spadła. Ta różowa z uszkami. Bo urna śpi ze mną. Całuski przez urnę to nie wiem czy do Ciebie dochodzą bo jako że Cię nie ma już to pewnie nie? No ale u mnie między cycami jesteś. Całkowicie bezpieczna.

Wspomnienia taty

                           Wspomnienia  taty

"Jako Dzidziuś została MYSZKĄ. Tak się o Niej i do Niej mówiło przez całe dzieciństwo. „Myszka śpi” , „Myszka wstawaj”, „Gdzie są buciki Myszki”. Bardziej Myszka albo Mysza albo Mysz  -  niż Marta.  Bystra, szybka, zwinna. Bardzo wcześnie zaczęła pełzać, siadać, chodzić. To zdjęcia z maja 1976

Twoja Świątynia

Ta z małpkami gdzie padła karta w aparacie(sprzedaję aparat tak na marginesie bo gdzies wsiąkłem część zdjęć z Tobą i jestem b.unhappy i więcej tego nie zniosę i sprzedaję skurczybyka mimo że go tak uwielbiałem jakby to były zdjęcia z telefonu to by były może mniej ładne ale by były a tak....) stoisz w cieniu tam gdzie były kraniki z wodą bo na płytkach żar. A szacunek oraz tabliczki po angielsku każą na bosaka.
Włączyłem dzisiaj six phase meditation z Twojego telefonu na Twoich słuchawkach. Zawsze to coś. Przecież nie będę jak stęskniony pies siedział z nosem w Twoich koszulkach bo cały Twój zapach wywącham.
No i w fazie szóstej medytacji kiedy Viszan namawia do wizualizacji siły wyższej postanowiłem przestać być ateistą. Albo przynajmniej przyznać się przed sobą że nie jestem. Bo ja mam tak naprawdę Boginię. Jasną, cudną, w  białej sukience i tak piękną i dobrą że łeb urywa. Wprawdzie tutaj sukienkę masz ciut bardziej kolorową niż w moich wizjach ale pewnie buddha też wygląda inaczej niż na tym zdjęciu.
chciałem Ci nawet zrobić dzisiaj młynki modlitewne ale mój minion (czyli Córka) się zgrymasił.
No i kapliczkę do powieszenia w aucie musze zrobić też pewnie sam

Jeździliśmy i wspominali z Córką

Bo że najpierw żeśmy gadali jakie dziwne wyprawia mózg rzeczy że każe mi wątpić w permanentność rozstania. I że jest smutno każdego dnia i mi i jej ale da się to znieść do momentu aż nie zacznę myśleć że już nigdy... Wtedy otwiera się otchłań. Bezdenna i pochłaniająca każdą myśl w taki wir gdzie wszystko co kombinujesz żeby się wydostać dostaje dodatek "już nigdy" i staje sie nie do zniesienia.
Że już nigdy nie ucieszysz się żadnym smakołykiem
Że już nigdy nie odpowiesz pizza i frytki na pytanie co chcesz na obiad(big no no on keto diet)
że już nigdy nie pójdziemy razem biegać ani na siłownię ani po prostu na spacer za rękę
że już nigdy nie opowiem Ci żadnej książki ani żadnej dziennej anegdoty
Ze już nigdy nie pojedziemy razem na tajlandię mimo że .tak strasznie chciałaś
że już nigdy...
cokolwiek wymyślam żeby o tym nie myśleć to zawsze można do tego dodać już nigdy i jest do dupy
Bo razem wszystko było super- cokolwiek robiliśmy to możliwość robienia tego razem z Tobą powodowała że było po prostu SUPER. choćby miało to być wybieranie butów  do biegania na allegro- z Tobą nawet to było przyjemne. Każda codzienna rzecz robiona z Tobą była pomazana Twoją osobą i była trochę jak z bajki.
A teraz to się toczę jak skrzypiący wózek na krzywych kółkach. Wróć!!!!!
proszę Cię maluszku wróć.

durne urzędy i najdłuższe rozastanie

subject: czemu kłamiesz!
Ode mnie  do: adolfik

Napisałeś wczoraj Marcie na głazie że ja się skarżę że jest niegrzeczna. To w którym momencie b.długiej rozmowy wczorajszej coś takiego padło.
Po tamtym niemiłym zachowaniu parę dni temu, chyba nawet jej samej zrobiło się przykro, a później już starała się być w porządku (na tyle na ile nastolatki w ogóle są w stanie w stosunku do rodziców) i to ci powiedziałam. A ty jej napisałeś że TERAZ się skarżę i ona ma do mnie żal bo teraz nic złego nie zrobiła. Przykro jest i mi i jej, jak masz wsadzać kij w mrowisko to lepiej w ogóle się nie wtrącaj!

mail do mnie od ukochanej(adolfik to taki domowy greps że przy mnie to nawet hitler wychodzi na miłego gościa)

fajnie było razem

Miszalska uwielbiała sportową jazdę samochodem/gokartem czymkolwiek szybkim w zasadzie(jednoślady jej nie kochały więc tutaj sukcesy były ograniczone choć rozbiła raptem dwa).

Prowadziła szybko i na wariata. Ok uczyła się techniki i poprawiała czasy ale fun zawsze więcej dla Niej znaczył niż czysty przejazd szybszy o setne sekundy.

Stąd nawet mnie zbytnio nie opieprzała kiedy na którymś zamiatanym szutrowym zakręcie w lesie położyłem auto na boku. (na jej boku zresztą).

Była super fajna i odważna(w każdej dziedzinie) i to w niej uwielbiam

kocham cię Marto

Widziane z pewnej odległości

Hej,

czuję okropny żal i smutek czytając posty i oglądając zdjęcia. Niestety nie znałem Marty w wystarczającym stopniu, żeby wiedzieć jaką była osobą naprawdę, ale wiem ile dla was znaczyła i wiem, że wy znaczyliście dla niej wszystko (zwłaszcza jej ukochana córeczka!). Tak naprawdę poznałem ją dopiero na Teneryfie, i wtedy zauważyłem, że była super wyluzowana i prawdopodobnie "way out of league" dla Ojca.

Pamiętam z tego okresu, że nigdy nie mogła odmówić okazji rozpuścić małej M. Kiedy nadarzyła się okazja i spotkaliśmy się na pizzę/frytki (z dala od pilnujących diety groźnych oczu jojcowskich!), wszyscy (razem z nią) czuliśmy się jak małe dzieci, które mają sekret do ukrycia.

Wiem też, że była niekonwencyjna i uparta, i pewnie by chciała zostać pochowana jak Wikingowie albo wyskoczyć z trumny z fakiem skierowanym do publiczności.

Mam nadzieję, że znajdziecie sposób, żeby poradzić sobie ze stratą i upamiętnić Martę w sposób na jaki zasługuje.

Ja jestem teraz w swoim małym świecie pełnym zasranych pieluch i nieprzespanych nocy, ale pełnym miłości - miłości którą czuję i do was, i którą chciałbym wam przesłać w momentach w których potrzebujecie miłości najbardziej. Jesteście rodziną - od niedawna ciotką i dziadkiem dla zupełnie nowej osoby :)

Nie mam zdjęć z Martą, ale zaskoczyło mnie, że Marta ma zdjęcie z gościem z okładki Fatboy Slim'a!

Pozdrowienia i trzymajcie się mocno.

tortury

przeglądam zdjęcia co chwila i znowu naciąłem się na te po drugiej operacji.
PO CO?
Tyle bólu i męczarni
PO CO?
płaczę znowu bo żeśmy ją zamęczyli
ręka w rękę ja z nowoczesną medycyną
z tym że moja wina większa bo medycynie Marta nie wierzyła a ja miałem być jej obrońcą i  ją zawiodłem

Marta i marta

Miałem dostać jako prezent imieninowy ale przetrzymali. Bo Miszalska była pod każdym względem niezwykła i czasem musiała za inność/lepszość zapłacić.

Jako była gimnastyczka z czasów słusznie minionych musiałą być w stanie wiele znieść i nie pisnąc nawet się mówi że miała wysoki próg bólu- znaczy było jej wstyd drzec się jak zarzynane cielę i w związku z tym w sali porodowej gdzie wszystkie baby się darły nikt nas nie brał poważnie- no a ja nie chciałem Marcie robic wiochy rzucając się na personel. No i było miesiąc przed ustalonym przez fachowców terminem- ale tym się nie przejmowaliśmy lekarze ustalali termin porównując szczuplutką Miszalską do krów z którymi mieli wcześniej do czynienia więc nas wysmieli jak chcieliśmy zrobić usg i zobaczyć co tam już jest.

Prosze Panią Pani nie jest nawet w pełni dojrzała - tu całą macica w największym rozmiarze ma 11cm a Pani chciałaby być w ciąży?

Z teneryfy

Witam Cię Martuś

Nie mogę uwierzyć że taka tragedia Was dotknęła, wierzyłam że mama mimo wszystko wyjdzie z tej okropnej choroby.

Choć krótko się znałyśmy dała poznać się jako ciepła i delikatna osoba cieszę się że mogłam ją spotkać na swojej drodze. Pamiętam nasze rozmowy o dzieciach o Tobie jak promieniała na Twój temat, była dumna że ma tak mądrą rezolutną wrażliwą córcie. Byłaś jej oczkiem w głowie.  Wiem że w tej chwili żadne słowa nie dadzą otuchy po stracie ale wiedz że łączymy się bólu.

mama Nikoli

głupota i odchyły ? może i tak ale dają żyć

niby powinno być źle bo kolejny dzień bez Ciebie i na szczęście to tak nie do końca bo w nocy jesteśmy razem. Przychodzisz do mnie i sobie jesteśmy razem, nawet o czyms rozmawiamy ale bardziej pamiętam czynność rozmowy niż to o czym była.

,że takie tam sobie pogaduszki zakochanych co dla innych bez sensu są? Pewnie tak ale mi dobrze i przestałem się bać że Cię boli i że coś Ci się stanie. O rany jaka ulga widzieć Cię znowu zdrową i szczęśliwą. smutno mi sie było rozstawać z rana i próbowałem się jak najdłużej nie budzić i jeszcze głowę do poduszki i jeszcze ale poczucie Twojej obecności było jakby mniejsze w końcu powiedziałaś mi do zobaczenia więc czekam niecierpliwie do wieczora  Oczywiście wiem że się znowu spóźnisz.;-) Ale proszę przyjdź - strasznie mi to potrzebne. Czuję cię potem przez cały dzień między cyckami. I mam tam takie miłe ciepło i spokój.

Chciałbym się tym podzielić z Córką i wszystkimi którzy płaczą po Tobie ale nie wiem jak.

pamiętam jak często rozmawialiśmy że chciałbym się z Tobą zrosnąc tak żeby nikt nie mógł Cię skrzywdzić że zawsze będę Cię nosł pod koszulą jak małego kotka a Ty będziesz wystawiac główke tylko jeżeli zechcesz albo będzie coś ciekawego do zobaczenia albo pizza czy frytki do zeżarcia ;-)

I zawsze ale to zawsze będę mógł Cię pogłaskać. A Ty będziesz mogła mnie kopać w żołądek jak nasza córka Ciebie kiedy byłaś w ciąży. 

I teraz Cię tak właśnie czuję że mam.

od mamy

Nie przeminie wszystko, nie przeminie -

gwiazdy, kwiaty nie pogasną,

choćby przyszło ręce nam złożyć

i po prostu na zawsze zasnąć.

Pamięć czułej miłości zostanie,

smutna cisza opuszczonych ulic -

po odlocie będziemy ziemię

z utęsknieniem do ust jeszcze tulić.

Nasze biedne ludzkie zmęczenie,

serc otwartych mądrą życzliwość -

po odlocie będzie się jeszcze

coś ziemskiego i w niebie śniło.

Dziecinko nasza, mijają dni bez Ciebie...

Świat jest smutny i pusty.

Zawsze będziemy Cię kochać i tęsknić

mama i Marek

Jak poznałem waszą Martę

może ktoś to uzna za wyzewnętrznianie ale to niech nie czyta.
To był jakiś 97? chyba tak- matematyka każe tak powiedzieć.
Byłem wtedy dumnym dyrektorem w firemce zajmującej się multimediami i różnym komputerowym barachłem. Właśnie wyjechał na Tajwan własciciel/dyrektor i zostawił w zasadzie wszystko mi i Misiowi w spadku. No to pierwsze co to wywaliliśmy te śmieci których chińczycy nie są w stanie posprzątać czyli szkodliwych pracowników. Potem dałem ogłoszenie że firma szumnie nazywana multimedialną szuka osób na stanowisko handlowca- panie mile widziane(nie będę ściemniał chodziło o to że dziewczyny są tańsze). Misio miał tylko jeden wymóg że on by chciał żeby jedna była ładna. No niech masz. I tak się żadna nie zgodzi bo dam minimalne wynagrodzenie i prowizję - ładne dziewczyny zazwyczaj nie umieją pracować. Głównie zgłosiły się panny z prowincji i ze słabą obsługą języka ojczystego. nazbierałem tych CV i już nawet miałem kilka upatrzonych. Co z misiem zrobić? bo urodę to raczej mają telefoniczną. Powiem mu zeby się walił i tyle. Umówiłem się na popołudnie z dziewczyną co to zadzwoniła że od znajomej słyszała że szukamy. No szukamy szukamy chociaż już w zasadzie... no ale niech, przyjdź o 17 tak żeby w pracy nie przeszkadzać.
Przyszła. Wysoka. Szczupła z klasą. Modne buty dłuuuga spódnica. Pewna siebie ale nie niegrzeczna. No może trochę- taka dziewczyna przy której musisz się wspinać i wypinać. Na CV napisałem że wygadana i że misia mam z głowy i mędził nie będzie(typowy chiński przykład polityki trzymania w szachu- simon dał mi kolesia do spółki żebym nie był taki samotny ;-)

taka przyszywana trochę ale był taki rok że jak rodzina

no bo wszędzie i co dzień razem
znaczy mówimy o rozszerzeniu naszej trzyosobowej ekipy czyli Bartku i Pawle

Co to upalali Martę(Marta uwielbiała marijuanę) i karmili tartą cytrynową. Biegaliśmy razem i łazili i surfowali i zapieprzali na siłowni aż się kanarki bały że skała popęka. Miszalska była bardzo competitive i było naprawdę fajnie. Tutaj z dodatkowo porwanym Dentystą i bez Bartka bo ktoś te zdjęcia musiał robić nie?

Tak siebie widziała przynajmniej od dwóch lat

nie wiem czy to ja byłem tym który ją uwięził czy choroba ale nie jest to miłe. Już od tajlandii wszedzie chciała puszczać ten kawałek. Czuła się taka biedna i bezbronna.
Jak ją poznałem uważała się za centrum wszechświata(spóźniła sie na samolot do anglii to samolot wyleciał z opóźnieniem 30minut!!!! )

oczami krewnych- czyli okazje rodzinne z Babciowego albumu

trzy pokolenia Marta, marta i Danusia z Markiem. Na ukochanych skałkach Ukochanej w Puerto Santiago.
Nikt nie chciał zrozumieć czemu wyjeżdżamy więc wydawało się łatwiejsze pokazać niż tłumaczyć.
żeby uniknąć Babciowo/mamowej obrony wtajemniczyliśmy Marka a bilety Miszka kupiła jeszcze przed naszym wyjazdem. I nie było odwrotu. Były może i niewygodne może i z przesiadkami ale odmówić już nie mogli. I tak wyglądał listopad na Teneryfie więc czy to wymaga wyjaśnień?

Powtórna operacja i nadzieja

bo od powrotu z Portugalii zaczęła się rzeźnia. Kiedy mogłaś dopadałaś do cukru(na jakimś spotkaniu biznesowym kiedy wyszedłem obejrzeć instalację naszych produktów zdążyłaś tak posłodzić kawę że po chwili miałaś atak). Nikt nie chciał wierzyć że cukier Cię zabija i co dzień poranne pomiary wychodziły powyżej 100. W czasie tej kilkutygodniowej podróży z Gran Canarii korzystając z mojego rozwalenia/zmęczenia też kupowałaś słodycze w drodze do toalety.

To w zasadzie nie Ty tylko pieprzony rak. Ale złościłem się na Ciebie. Że kradniesz mi Ukochaną- mimo że przeciez to ty jesteś tą Ukochaną. Takie debilne racjonalizacje żeby móc się złościć na maluszka. A głowa zaczęła boleć. Pojechaliśmy na Ozorę i dalej bolała. Zrobiliśmy skan i były na nim chmury, te cholerne chmury komórek obżerających się radioaktywną glukozą. więc operacja.

dzisiejsze wrażenia...uczucia

Dziś dwudziesty stycznia,jutro dzień babci,to już 4 doby od mamy śmierci,a jej brak jest dalej taki nierealny...za każdym razem jak idę spać,śni mi się że jestem z mamą,raz że wstała po śmierci jesteśmy w chinach,drugi że żucamy w siebie śnieżkami,jeszcze inny że patrzę na mamę jak stoi w ciągu powietrza,takie indoor skydiving,w białym stroju i wywija fiflaki.... Dzisiaj tata miał fazę obwiniania się za wszystko...czyli miedzyinnymi że mamy nie wyleczył i że pozwolił lekarzom,ukochaną zatruć chemią i częściowo zabić radioterapią,a potem operować jeszcze raz,no i przy okazji sterydy :/

marta na spacerze po operacji

polska jesień to nie jest najfajniejsza sceneria dla odzyskiwania sił i bywało już znacznie lepiej ale... na trzeci dzień po operacji był niedowład całkowity nogi i częściowy ręki- było strasznie następujące po sobioe ataki epilepsji i brak kontaktu- po prostu rzeźnia. Oczywiście nie miało to żadnego związku z waśnie w wkłutym w kroplówkę dexomethasonem i mannitolem ani z cukrem na poziomie >300.

żadnego zupełnie. Pielęgniarki bezczelnie chciały dalej podawać na przymus bo lekarz przypisał.

Maluszek zniósł i to ale było ciężko i co se popłakałem w nocy to moje. Na szczęście znalazłem gościas prowadzącego terapię wylewów sródczaszkowych i badania z zastosowaniem d3 oraz omega3. no i przez chwilę było lepiej ale tu na filmie już jest gorzej

us3 jak się poznalismy

dopiero jak dostąpiłem zaszczytu pójścia na tańce to zrozumiałem dlaczego - ruszałaś się przy tym tak leniwie i z wdziękiem jak kotka w słoneczny letni dzień.

Czemu dostąpiłem zaszczytu dopiero po jakimś czasie? Bo bałas się że wywołam burdę tylko po to aby zjeść Twoich kolegów. Trochę się też wstydziłaś nie wiem czy za mnie czy wobec mnie? Punktem wspólnym w stronę funky był raczej jamiraquai niż us3 ale to Twój blog i nawet soundgarden się tu znajdzie.

do mamusi

Moja mama,moja siostra,moja najlepsza przyjaciółka i mój ideał człowieka. Nie wiem nawet gdzie zacząć,słucham teraz ze smutkiem Kasi Nosowskej,jednej z mamy ulubienic,ale do której Mamcia niechętnie się przyznawała,a przynajmniej mi się tak wydaje.....Przypomina mi się jak właśnie leciała Era Retuszera,słoneczny dzień w popielżynie,a mama akurat wspinała się na modrzewie,tak w liczbie mnogiej,dlatego że były trzy zrośnięte razem,zupełnie jak my,nasza trójka była zawsze razem zupełnie jak te modrzewie,trzy śpiące misie,jak to kiedyś nazwałam na kanarach,nasze society.

porządkowaliśmy Twoje rzeczy dzisiaj

strasznie dziwne jak mało zostało tych klubowo/modno/wieczorowych Twoich ciuchów. Nie było ani jednej długiej spódnicy z rozporkiem. Takiej wąskiej i czarnej w której wyglądałaś zaj.....cie.
Nawet miniówy były raptem 4
Fajnie że się znalazły Twoje lejące się poszerzane spodnie. Wiem wiem dawno nie miałaś okazji ich nakładać a i na pieluszce wyglądałyby nieźle zboczylasko ;-)
Ale trochę to się jednak skanarzyłaś. Jak żeśmy się poznali gdzies w 97 to było dużo czarnego i szarego i buty na wysokim obcasie ale nie takim wioskowym ni to ni owo tylko szerokim i co najmniej 15cm. Bo byłaś Modną Warszawską Laską co to do każdego klubu wchodzi bez kolejki.
Sophisticated i nie tak otwarcie sexy- bo żeby się odróżnić od córek badylarzy które do tych samych modnych klubów ściągały roznosząc zapach kapusty i infekcje wirusowe.
Nawet majtki się po Tobie nie zostały. Takie jak pamietam. W sensie że dzikuski(b.skąpe stringi przypominały mi amazońskich buszmenów że w sznurkach przez tyłek i nazwa się w domu przyjęła) gdzieś zupełnie znikły i te wszystkie NicNieZakrywające z telewizorkiem z przodu(tak jakoś że ściąga uwagę ;-) też się ulotniły. Wiem że przez ostatnich kilka lat to głownie potrzebowałaś rzeczy w tropiki czyli jak majty to żeby móc od razu na plaży usiąść albo co i że nie było za bardzo miejsca na ten cały majdan ale i tak skład garderoby mnie zdziwił.
Sporo rzeczy których nijak nie kojarzę z Tobą.
I że kolory!!! To strasznie fajnie że się również do tego przekonałaś i nie tkwiłaś w bezpiecznej dla siebie palecie. Oddajemy Twoje piżamki bo to nie byłaś Ty. Nawet w łóżku wolałaś T-shirty i ewentualnie swoją beżowo/beżową bluzę(nie wiem czemu tak jej nie lubiłem ale Ty lubiłaś ją bardzo).
Jakieś jeansy które są za mało biodrówkowe jak na moje potrzeby oglądania Twojego pępka i kości biodrowych też idą won.

Smutno mi i brak mi sił zupełnie. Kończę już i idę popłakać

przygotowania do Teneryfy- list Marty do consejerii ws edukacji małej M

bo się wydaje że my byliśmy debilami którzy mieli szczęście z tą wyprawą na teneryfę tak szybko i na wariata
 i nie widac tego ze dzięki Marcie bylismy zupełnie nieźle przygotowani
jak to Marcie skoro w podpisie jest Marzena?
no bo Marta dostała w prezencie imię którego szczerze nie znosiła(nadawanie dziewczynkom imion odmęskich powinno byc karane publiczną chłostą( i po tym jak musiała znosic je cała szkołę powodowała wszędzie konsternację kiedy osoba znana jako Marta podpisywała się Marzena.
rodzice zastanawiajcie się co robicie (mówi to osobnik który własnych synów urządził wspomnieniem osoby złej i godnej zapomnienia- ale może dzięki nim imię które noszą będzie oczyszczone choć trochę?)
w każdym razie Marta jest Marta a jak ktoś chciał ją wkurzyc to mówił do niej Marzenko(Bartek&Paweł byli odważni bo ją potem przekupywali tartą cytrynową).
Jako że Córka była najważniejsza więc niewiele zostawiliśmy przypadkowi. Ukochana napisała maila do ambasady żeby miec podkładkę w razie co. Ja załatwiałem sprawy na gębę(czyli przez telefon) ale dla Niej córka była zbyt istotna żeby ryzykować. więc taka jest odpowiedź z ambasady jakby ktoś miał wątpliwości


ODP: pytanie o warunki zapisania dziecka do szkoły na Teneryfie

Szanowna Pani,
Na tym etapie edukacji nie ma potrzeby przystępowania do żadnych procedur uznających wykształcenie.Córka zostanie skierowana do klasy zgodnie z jej wiekiem, czyli do 6 klasy szkoły podstawowej, którą w Hiszpanii kończy się w wieku 12 lat. I klasa Gimnazjum odpowiada I klasie ESO (Enseñanza Secundaria Obligatoria), ale wiek będzie tutaj decydujący; najprawdopodobniej zostanie skierowana do klasy odpowiadającej jej wiekowo.Należy zabrać ze sobą przetłumaczone u tłumacza przysięgłego ostatnie świadectwo szkolne oraz akt urodzenia wielojęzyczny (wydają taki w USC) . Zaleca się również zabranie książeczki zdrowia dziecka (kartę szczepień).Po przyjeździe na miejsce należy się udać do najbliższej szkoły bądź do Delegatury Ministerstwa Edukacji.
Z poważaniem,
Biuro Radcy ds. EdukacjiConsejería de Educación

---

Wysłano: Wt 13/09/2011 12:49Do: Consejería de Educación en PoloniaTemat: pytanie o warunki zapisania dziecka do szkoły na TeneryfieEmbajada de EspañaTel: 00 48 22  626 9811 – 12Fax: 00 48 22 6220733D. P.  Consejería de Educaciónde la Embajada de Españaul. Fabryczna 16/22, local 22, 00-446, Varsovia,POLONIAOd: mmisza@poczta.onet.pl [mailto:mmisza@poczta.onet.pl]

Witam,

Chciałabym zasięgnąć informacji na temat tego jakie dokumenty córki będą mi potrzebne żeby zapisać ją do szkoły na terenie Teneryfy.
Będziemy mieszkać na Teneryfie od 22.09.2011 prawdopodobnie do końca marca 2012 lub dłużej - być może na stałe.
Córka w Polsce rozpoczęła właśnie pierwszą klasę gimnazjum, z tym że poszła do szkoły o rok wcześniej więc jest z rocznika 1999 (gdyby poszła w normalnym trybie zaczynałaby klasę szóstą).
Byłabym wdzięczna za odpowiedz na pytanie do której klasy zostanie zapisana na miejscu i jakie papiery muszę zabrać z Polski.
Niestety jesteśmy dopiero na etapie początkującym jeśli chodzi o znajomość jęz. hiszpańskiego ale córka skończyła szóstą klasę z wyróżnieniem i zależałoby nam żeby nie traciła roku już na starcie.

z poważaniem Marzena Miszalska

Marta oczami Córki- czyli zdjęcia z komputerów Małej M

 subida tamaimo chyba????  najważniejsze że razem

Zdjęcia na których jest Marta i które przeniosła na nowy komputer

pólmaraton z przeszkodami

postanowiłem zacząć od Jej komputera bo może i jest tam mało Jej zdjęc ale pewnie są to te które sama najbardziej lubiła. zdjęcia obejmują ostatnie siedem lat bo mniej więcej to jest czas kiedy ukochana posługiwała sie fotografią cyfrową własnoręcznie a nie przez łaskawe udostępnienie(lub nie ;-) wizerunku

Virtualne życie Marty

na razie nie pisze tego marta tylko ja jej nazbzdyczon(że połączenie narzeczonego z nadzdyczonym osobnikiem) i nasza córka. Marta umarła wieczorem 16.01.2018. Nie jesteśmy w stanie się z nią rozstać i dlatego ten blog. To jest dostępne dla wszystkich miejsce gdzie wrzucamy każdy skrawek informacji o Najcudowniejszej i Ukochanej jaki jesteśmy w stanie znaleźć. Jeżeli macie jakiekolwiek coś o Niej lub do Niej to zapraszamy.
chcemy pliki multimedialne ale też i listy i opowieści i w zasadzie cokolwiek związanego z Martą.

mmisza1999@gmail.com

Jeżeli okaże się że na podstawie info z tego bloga można stworzyć chatbota, meme albo i cokolwiek innego to feel free wszystkie wrzucone tu zdjęcia czy filmiki należą do wszystkich.

Nie chciałbym żeby ktoś zrobił jej wirtualną krzywdę ale coż... zdaję się na was. Mam nadzieję że Jej/nas nie skrzywdzicie- choć nie wiem czy bardziej można
Jak pozbieram wszystkie skany to umieszczę również pełne dane medyczne na dysku- również można z nich korzystać w wybrany przez siebie sposób.